Styggedalsbreen (Noorwegen) 1750-2000

Spread the love

De Styggedalsbreen is een gletsjer in het zuiden van Noorwegen, in het Hurrunganemassief in Jotunheimen. Het is gelegen aan de noordkant van dit massief, met bergen als de Store Skagastølstind (2405m), Sentraltind (2348m) en Store Styggedalstind (2387m) als grote accumulatiegebieden.

Deze gletsjer is sinds het jaar 1900 met meer dan 600 meter teruggetrokken. De terminus (het einde van de gletsjer) ligt nu op 1320 meter hoogte, in een prachtig helderblauw meertje. Dit meertje is vrij nieuw: enkele tientallen jaren geleden lag hier de gletsjer.
Vanuit dit meertje stroomt het smeltwater naar een volgend meertje (60 meter lager), waar vandaan het verder stroomt via een waterval naar het dal en uiteindelijk in het Sognefjord.

Styggedalsbreen, een gletsejer in Jotunheimen, Noorwegen. Foto van Mark (Groningen).
Styggedalsbreen in Noorwegen, 2020. Foto van Mark (Groningen)

De terugtrekking sinds het jaar 1750 is nog groter, zoals duidelijk te zien is in onderstaande filmpje:

Styggedalsbreen: nabije toekomst

Door zijn ligging in een vrij vlak bekken, is de gletsjer relatief lang: ongeveer 3 kilometer en op de meeste plekken meer dan 400 meter breed. Het accumulatiegebied ligt iets boven de 1800 meter hoogte en is 1 kilometer breed en ongeveer 300 meter lang (horizontaal gemeten).

Het bekken is echter vrij vlak zoals gezegd: de eerste 2 kilometer van de gletsjer loopt de bodem van het dal slechts 200 meter op. Dat maakt deze gletsjer kwetsbaar voor temperatuurstijgingen. Het stijgen van de temperatuur wordt immers gevoeld op het grootste deel van de gletsjer. Kort gezegd: een temperatuurstijging van -2 naar -1 heeft geen effect op ijs: vriezen is vriezen. Maar een stijging van 0 naar +1 is een enorm verschil.

We zien dit ook op een naburige gletsjer: de Jervvassbreen. Deze heeft zijn terminus op 1600 meter hoogte. Dit komt omdat op 1600 meter hoogte er een afgrond zit, waar de gletsjer niet overheen komt: het ijs breekt daar af en valt 200 meter naar beneden. Daar is het niet voldoende koud om het ijs te laten overleven.

In vroeger tijden zou deze afgrond een gebied zijn met grote scheuren. Als een gletsjer voldoende tijd heeft zou een dergelijke afgrond waarschijnlijk weggesleten worden.

Laat een reactie achter