25 april 2014
We staan op met blauwe lucht en zien voor het eerst pas echt goed de bergen. Tal ligt echter omringd door steile wanden dus een echt vrij uitzicht is er niet. Zwaar bepakt (ik) en onbepakt (mijn vrouw) vertrekken we vol goede moed richting Timang, verderop in het hooggebergte.
We zien witte bergen en enorme gieren rondvliegen. We schatten de spanwijdte op een meter of 2 en ze maken echt enorme schaduwen op de grond.
In Bagarchap lunchen we. Ik eet een kleine maar goed gevulde en smakelijke pizza. Mijn vrouw eet spaghetti. Niet echt culinair of lokaal, maar lekker. In Bagarchap is ook een checkpoint voor onze vergunningen. Terwijl mijn vrouw deze laat checken, vergaap ik me aan de Manaslu (8.156m) die in de verte ligt. De eerste achtduizender die ik zie in mijn leven, al is hij nog ver weg.
We hebben ondertussen ook ons oog op de kaart laten vallen. Het is vroeg op de dag, we voelen ons goed en het is mooi weer. We besluiten te gaan overnachten in het dorpje Timang, wat volgens onze kaart op 2225m hoogte moet liggen. Eerst klimmen we dan naar een gehuchtje op 2300m hoogte en dan een stukje afdalen. Klinkt goed.
Het is echter niet de eerste keer dat de competenties van de Nepalese kaartenmakers ons op het verkeerde been zetten. In plaats van een afdaling na dit dorp blijkt het een brute klim te zijn. Vreselijk steile trappen, bospaden en vrijwel loodrechte hellingen. Mijn zware rugzak maakt dat voor het eerst in mijn leven ik mijn vrouw bergop niet bij kan houden. Ik ben kapot. We zijn 8 uur onderweg en 900m gesten. Timang blijkt helemaal niet op 2225m te liggen maar op 2552m. Als ik de kaart bekijk en iets langer nadenk zie ik wat er mis is gegaan: in het sanskriet lijken de 2 en 5 heel veel op elkaar. Deze zijn omgewisseld in het midden.
Ons guesthouse is daarentegen prachtig en het eten verrukkelijk. Er zit helaas ook een grote groep Koreaanse schoolkinderen (lees: pubers) waardoor de rust ver te zoeken is, maar dat mag de pret niet drukken.
‘s Nachts moet ik plassen en dus naar het toiletgebouw buiten. Er is hier geen elektriciteit en dus geen strooilicht. Er zijn geen wolken en we zitten op bijna 2600m hoogte. De sterrenhemel is spectaculair zoals ik nog nooit gezien heb. De melkweg is zichtbaar als een witte band over de hemel, het heldere sterrenlicht geeft net voldoende licht om de besneeuwde bergen om mij heen te zien. Ik blijf minimaal 20min buiten staan in de ijzige koude, maar krijg er geen genoeg van.
Lees hier meer over mijn trektocht langs de Annapurna:
Annapurna Circuit dag 1: Kathmandu – Besisahar – Bhulbule
Annapurna-Circuit dag 2: Bhulbule – Ghermu
Annapurna Circuit dag 3: Ghermu – Tal
Annapurna Circuit dag 4: Tal – Timang
Annapurna Circuit dag 5: Timang – Dhikur Pokhari
Annapurna Circuit dag 6: Dhikur Pokhari – Ngawal
Annapurna Circuit dag 7: Ngawal-Manang
Annapurna-Circuit dag 8: Milarepa’s Cave
Annapurna Circuit dag 9: Manang – Yak Kharka
Annapurna Circuit dag 10: Yak Kharka -Thorung Phedi
Annapurna Circuit dag 11: Thorung Phedi – High Camp
Annapurna Circuit dag 12: High Camp – Muktinath
Annapurna Circuit dag 13: Muktinath – Marpha
5 reacties