Feiten
»Van: Martigny (CH) naar Aosta (I)
»Hoogte: 2469m
»Wegdek: asfalt
»Winterafsluiting: ja – alternatief via tunnel. Sneeuwkettingen mee vanaf 1 november
»Stijgingspercentage: 10%
De Grote Sint Bernhardpas hoort bij de traditionele Alpenpassen, een pas van de buitencategorie met een hoogte van bijna 2500m en een stijgingspercentage van 10%. De pas is vernoemd naar de heilige Bernhard die hier in de 11e eeuw na Christus een klooster stichtte om vermoeide of overvallen reizigers op te vangen. De pas is wereldberoemd geworden door de Sint-Bernard honden, wat hier dan ook volop wordt uitgebuit. Op de top zijn de knuffels overal, zonder dat er een hond te zien is. De Grote Sint Bernhardpas verbindt Martigny met Aosta en middels de tunnel is deze ook in de winter begaanbaar. De gewone pasweg is in de winter afgesloten voor het verkeer en is dan een skigebied.
Stiekem ben ik wel een beetje verliefd op deze bergpas. Dit komt waarschijnlijk door herinneringen: toen ik 16 was, inmiddels meer dan 20 jaar geleden, ging ik voor het eerst zonder mijn ouders op vakantie naar Italië. De reis voerde mij per vliegtuig naar Geneve, vervolgens met de trein naar Martigny en Orsieres en vanaf daar met de bus naar Aosta: over de Grote Sint Bernhard.
Twee jaar later maakte ik dezelfde trip met mijn vriendin (inmiddels echtgenote) met de trein vanaf Arnhem en sedertdien ben ik er regelmatig met de auto overheen gereden. We hebben er wel eens te maken gehad met een oververhitte auto, met een spugend kind (in de afdaling) en met extreem dure tosti’s. De top ligt tenslotte in Zwitserland.
De laatste keer dat ik er overheen ben gereden was in de winter van 2018. De pas zelf was natuurlijk gesloten: het was sowieso een extreem sneeuwrijke winter dat jaar:
Martigny-Grote Sint Bernhard
Vanaf Zwitserland gezien begint de Grote Sint Bernhardpas al in Martigny in het Rhônedal op 600 meter hoogte. De weg stijgt langzaam de stad uit, richting Bovernier en Sembrancher, de loop van de rivier de Dranse volgend. In Sembrancher is de weg een krappe honderd meter gestegen en gaat scherp rechtsaf, richting Orsières op ruim 800m hoogte. Vanaf Orsières begint de weg meer het karakter te krijgen van een bergpas en slingert deze zich snel omhoog richting het Lac des Toules, waar de weg hoog boven loopt en een prachtig uitzicht biedt tussen de lawinetunnels door. De weg loopt inmiddels al bijna op 1900m hoogte.
Na het Lac des Toules loopt de weg tot Bourg Saint-Bernard, waar de tunnel richting Italië begint, zodat ook in de winter de oversteek gemaakt kan worden. De gewone pasweg loopt uiteraard niet door de tunnel en buigt naar rechts af. Hier heb je al grootse uitzichten over de laatste wintersneeuw, maar de weg voert verder omhoog. Via enkele smalle haarspeldbochten (3 stuks) bereik je het hoogste punt van de weg, bij het Hospice van de heilige Bernhard. Hier bereik je tevens de grens met Italië, waar de weg weer naar beneden loopt. Bovenop de pas vind je behalve het hospice ook een meertje en enkele winkeltjes, alsook een hotel.
Grote Sint Bernhard naar Aosta
Op het topje passeer je de Italiaans-Zwitserse grens en loopt de weg direct naar beneden via spectaculaire bochten en met spectaculaire vergezichten op het Gran Paradiso-massief. Na enkele kilometers wordt het uitzicht naar het dal toe wel enigzins verpest door de daar lopende overkapte snelweg, waar de tunnel aan de Italiaanse kant begint/eindigt. De weg blijft echter overkapt tot aan het gehucht Cerisey, nog altijd op 1500m hoogte. Vanaf hier zijn de snelweg en de pasweg weer één en volgen gezamenlijk de route bergafwaarts, richting Aosta.